Rodzaj i jakość przewodnika stosowana w kablu audio, czy to interkonekcie,kablu słuchawkowym, czy kolumnowym ma podstawowy wpływ na brzmienie danego kabla. Bardzo ważną kwestią jest dobranie odpowiedniego przewodnika w przypadku chęci zmiany brzmienia naszego systemu, poprzez kable głośnikowe w przypadku systemu kolumnowego czy przez recabling w przypadku systemu słuchawkowego. W tym arykule omówię głębiej jeden z metali najczęściej używanych jako przewodnik w kablach audio, czyli miedź.
Miedź z powodu swoich właściwości elektrycznych i w porównaniu do innych metali względnie niską cenę jest najchętniej używanym przewodnikiem w audio, nie tylko w okablowaniu, ale również ścieżki drukowane w dużej części urządzeń, lepszej jakości gniazda i wtyczki są produkowane właśnie z miedzi.
Jednak miedź miedzi nie równa i od procedury jej produkcji, czystości, powlekania, wykorzystanego dielektryka zależy jej brzmienie. W przewodach audio najczęściej spotykamy się z następującymi odmianami miedzi:
Miedź beztlenowa (OFC) – najczęściej wykorzystywany typ miedzi, posiada czystość 4N, nie wprowadza wiele do dźwięku, jej wpływ jest bardzo delikatny. Najbardziej zauważalnymi efektami aplikacji przewodu z takiej miedzi jest: poprawa basu oraz wypełnienie średnich tonów. Przeważnie góra pasma nie wybrzmiewa prawidłowo przy tym gatunku przewodnika.
Miedź beztlenowa o wysokiej czystości (OFHC) – Typ miedzi beztlenowej o wysokiej przewodniości, przewyższający jakością OFC. Zmiany dźwiekowe w porównaniu do miedzi OFC to bardziej punktowy bas, większa izolacja instrumentów i lepsze odzwierciedlenie przestrzeni, dużo wyraźniej wybrzmiewająca góra pasma.
Miedź OCC – Miedź monokrystaliczna, beztlenowa (Ohno Continous Casting), długość kryształu 125 m. Przeważnie czystości 6N. Uważana za najlepszy typ miedzi do zastosowań audio. W brzmieniu niewiele rożni się od przewodów robionych na srebrze, jednak posiada specyficzne dla wszystkich rodzajów miedzi ocieplenie i dociążenie dźwięku, góra pasma także jest delikatniejsza niż w przypadku kabli ze srebrnym przewodnikiem.
Trzy wymienione wyżej odmiany miedzi to podstawowe materiały do wytwarzania }kabli, jednak dzięki nim powstają także kombinacje miedzi i innych materiałów, co zmienia właściwości elektryczne i brzmieniowe przewodów. Stykamy się m. in z miedzią powlekaną dielektrykiem, miedzią powlekaną srebrem lub cyną. Dodawanie do miedzi tych domieszek wprowadza subtelne zmiany brzmieniowe, bo jednak głównym przewodnikiem ciągle jest miedź. celem takich działań jest osłabienie podatności miedzi na utlenianie, czyli zarazem podwyższenie jej wytrzymałości i stałości parametrów dźwiękowych i elektrycznych.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.