To nasza niekompetencja nie pozwala niezależnemu obywatelowi z niepełnosprawnością w pełni zintegrować się ze społeczeństwem. A tak naprawdę każdy z nas ma swoją rolę do odegrania w procesie przeciwdziałania dyskryminacji wobec osób niepełnosprawnych. Każdy z nas może pomóc przełamać nieludzkie bariery utrudniające życie ludziom z niepełnosprawnościami, ale najpierw musimy pokonać tą największą barierę – tą, która jest w głowie. Tylko wtedy będziemy widzieć najpierw człowieka, potem osobę z pewnymi ograniczeniami.

Okno monitora niejednokrotnie staje się jedynym oknem na świat dla osoby niepełnosprawnej, a w wirtualnym świecie nie myślą o swojej odmienności, nie napotykają barier i przejawów dyskryminacji. Stają się normalnymi internautami, samodzielnymi i niezależnymi, których nikt nie wytyka palcami i nie ubolewa nad ich losem.