Polityka to sztuka rządzenia państwem, obejmująca organizację i kierowanie sprawami określonej zbiorowości. Strefa polityki obejmuje kilka rodzajów zjawisk społecznych:
– interesy podstawowych grup społecznych
– stosunki polityczne związane z walką o władze oraz jej posiadaniem i sprawowaniem
– instytucje polityczne, przede wszystkim państwo i partie polityczne
– opinia publiczna
Podmiotowość polityczna to zdolność jednostek, grup społecznych i organizacji do tworzenia polityki. Podmioty polityki dzielimy na:
a) ostateczne, to wielkie grupy połączone interesami i dążeniami, tworzące zorganizowane wspólnoty. Maja charakter pierwotny, są źródłem polityki. Np. klasy społeczne, masowe ruchy społeczne, wspólnoty etniczne.
b) bezpośrednie, organizacje i instytucje polityczne prowadzące działalność polityczna oraz uczestniczące w rządzeniu. Np. przywódcy, grupy interesów, elity polityczne, władze państwowe.
System polityczny możemy zdefiniować jako organy państwowe, partie polityczne, organizacje i grupy społeczne, wzajemne relacje miedzy nimi, podstawowe zasady i normy regulujące działania podmiotów polityki, uznawane wartości oraz przyjmowane cele polityczne.
Przedmiotem polityki może być działalność państwa obejmująca wszystkie dziedziny życia społecznego, ale podst. podmiotem polityki jest władza, czyli możliwość podejmowania decyzji niezależnie od woli ludzi, których to dotyczy. Władza jest źródłem prestiżu i zróżnicowania społecznego. Każda władza wypływa z określonego upoważnienia (legitymizacja). Funkcjonuje tez określenie: czwarta władza (środki masowego przekazu – ich rola stale rośnie.
Typy legitymizacji władzy:
a) przez tradycje
b) typu charyzmatycznego
c) typu prawnego (prawo stanowi podstawę trwałego ładu)
Kultura polityczna jest zbiorem postaw, wartości i wzorów zachowań uczestników życia politycznego. Reguluje wzajemne stosunki władzy i obywateli. Wyróżniamy tradycyjna kulturę polityczna (wyst. w państwach totalitarnych) i pragmatyczna (demokracja).
Do kultury politycznej najczęściej zalicza się następujące elementy:
– poznawcze, obejmujące zainteresowanie polityką i wiedzę
– emocjonalne, wyrażające się w sposobie odnoszenia i oceniania zjawisk politycznych
– wartościujące, przejawiające się w przypisywaniu znaczenia i nadawaniu właściwej rangi poszczególnym sferom polityki
– normatywne, zawierające normy dotyczące działań politycznych, zwłaszcza regulujące stosunki miedzy podmiotami polityki
– wzory określające modele i standardy uprawianej polityki
– cele, które powinna realizować polityka
– motywy uczestnictwa w polityce.
Kompromis polityczny to np. rozmowy okrągłego stołu, negocjacje w UE, dopłaty do rolnictwa, itp. Są granice kompromisu, straty nie mogą przewyższać zysków.
UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.