Spawarkę MIG MAG możemy znaleźć współcześnie w każdym fachowym warsztacie spawalniczym. Jednak metoda spawania migomatem znana wydaje się być także spawaczom niezawodowym, jacy po spawarkę sięgają niezbyt często.

Te osoby muszą mieć świadomość, iż na rzecz poprawnego przebiegu procesu spawania, a w konsekwencji dla otrzymania spoiny która spełnia określone wymogi wytrzymałościowe i techniczne, istotne znaczenie ma dobór dogodnych kategorii spawania. Należą do nich między innymi: średnica i rodzaj drutu elektrodowego, szybkość posuwu elektrodowego, a także długość wolnego wylotu.

Zaczynamy od pierwszego parametru, czyli średnicy i wariantu drutu elektrodowego, jakim może pracować migomat. Typ drutu elektrodowego zestawia się w zależności od składu chemicznego spawanego materiału z powodu tego, że drut elektrodowy jest jednocześnie spoiwem. Najczęściej używane średnice to: 0,6;0,8;1,0;1,2;1,6 mm. Średnicę drutu elektrodowego należy dobierać patrząc na grubość towaru podstawowego, natężenie energii jak i pozycję spawania.

Najlepiej stosować drut o mniejszych średnicach, bo cieńszy daje możliwość uzyskać węższą spoinę, zwiększa gęstość energii co gwarantuje podniesienie stabilności łuku, a także wymaga zwiększonej szybkości podawania drutu elektrodowego. Jest to na tyle istotne, bowiem przy nazbyt małych prędkościach prosto o kłopoty w posuwie, jakie będą miały negatywny wpływ na migomat i jego pracę. Niemniej jednak w wypadku używania nazbyt cienkiego drutu elektrodowego utrudniamy sobie pracę, a także powiększamy udział w spoinie miedzi, jaka pochodzi z pokrycia powierzchniowego, zaś to ogranicza cechy plastyczne spoiny.

Jeśli chodzi o prędkość podawania drutu elektrodowego dla danego napięcia, należy go tak dobrać, ażeby zapewnić stabilny przebieg jego stapiania. W wypadku, kiedy szybkość posuwu drutu okazuje się być za niska albo napięcie łuku za duże, na końcu drutu elektrodowego robią się specyficzne duże krople ciekłego metalu, jakie spadają w pobliżu jeziorka spawalniczego. Zbyt duża szybkość posuwu drutu sprawia, iż odczuwamy „wypychanie” uchwytu w górę, zatem drut elektrodowy nie nadąża się przetapiać w łuku spawalniczym.

Długość wolnego wylotu to odległość jaką mierzy się od końca topiącego się drutu elektrodowego do początku końcówki prądowej. Taką długość udaje się ustawiać dzięki wysokości na której osoba spawająca trzyma migomat nad spawanym artykułem, a raczej jego uchwyt spawalniczy. Razem ze wzrostem długości wolnego wylotu w skutek wzrastającej intensywności nagrzewania się elektrody rośnie moc stapiania się drutu, a to przekłada się bezpośrednio na postęp prędkości spawania. Zbyt długi wolny wylot, może wywołać niestabilne jarzenie się łuku elektrycznego i tworzenie się odprysków. Zaś za krótki wolny wylot, powoduje przyklejanie się drutu jak i niszczenie końcówki prądowej.

UWAGA! Chcesz zamieścić ten artykuł na swojej stronie?
» Pamiętaj o zachowaniu formatowania tekstu i ewentualnych odnośników do reklamowanych stron w formie aktywnej.
» Zamieść informację na temat pochodzenia artykułu wstawiając pod nim poniższy kod w niezmienionej wersji:

» Pochwal się w komentarzach gdzie zamieściłeś artykuł. Na pewno jego autor ucieszy się z tego i z chęcią odwiedzi Twoją stronę.